Korku Sekansı: Ayna Ardındaki Yüz

Kasabanın dışında, terk edilmiş bir malikanede tek başına yaşayan D.N.A., yalnızlığın getirdiği huzuru seviyordu. Ancak bu huzur, bir gün banyosundaki eski aynadan gelen tuhaf bir yansıma ile bozuldu.

Her şey, sabah dişlerini fırçalarken başladı. D.N.A. aynada kendisine bakarken bir an için yansımasında bir tuhaflık hissetti. Yüzü sanki anlık bir gölgeyle kararmış, gözleri yabancı birine ait gibi görünmüştü. Gözlerini kırpıp tekrar baktığında ise her şey normaldi. "Belki yorgunum," diye düşündü. Ancak olaylar sadece başlangıçtı.

O gece, banyodan gelen hafif bir fısıltı D.N.A.'yı uykusundan uyandırdı. Önce rüzgarın pencereye çarpması olduğunu düşündü ama ses bir insanın fısıldaması kadar belirgindi:"Beni bırakma..."

D.N.A., ürkek adımlarla banyoya doğru yürüdü. Kapıyı açtığında aynadaki kendi yansımasının ona bakmadığını fark etti. Yansıma, gözlerini başka bir noktaya dikmişti. Aynadaki "D.N.A.", odanın köşesindeki boşluğa bakıyor, gözleri derin bir öfkeyle doluydu.

Bir sabah, D.N.A. aynanın yüzeyinde hafif bir çatlak fark etti. Çatlağın arkasında bir karanlık alan görünüyordu. Aynayı yerinden çıkarmaya karar verdi. Arkasında bir boşluk olduğunu keşfetti; bu boşluk, dar bir tünele açılıyordu. Tünelden gelen soğuk hava ve çürümüş bir şeyin kokusu onu geri adım atmaya zorladı.

Tam o sırada aynadaki yansıması hareket etti. D.N.A. ne yapacağını bilmez bir halde donup kaldı. Kendi yansıması, kendisine doğru dönerek gerçek D.N.A.’ya soğuk bir sesle fısıldadı:"Bu artık senin dünyan değil."

D.N.A. çığlık atarak banyodan çıkmaya çalıştı, ama kapı kilitlenmişti. Yansıma, aynanın içinden elini uzatarak D.N.A.’nın bileğini tuttu ve onu hızla karanlık tünele çekti.

Ertesi sabah, D.N.A.’nın arkadaşları onu ziyarete geldiklerinde evde kimseyi bulamadılar. Ancak banyodaki aynaya dikkatlice baktıklarında, D.N.A.’nın yüzünü gördüler. Gözleriyle yardım istemeye çalışıyordu, ama sesi onlara ulaşamıyordu.

O günden sonra kim aynaya bakarsa, D.N.A.’nın yüzü onları izliyordu. Ancak, artık onun yanında başka bir yüz daha vardı: Soğuk ve ürkütücü bir gülümsemeye sahip olan, D.N.A.’nın yansımasının ardındaki o yüz…

Evin yeni sahipleri aynayı çöpe atmaya cesaret edemedi. Çünkü D.N.A.’nın yansıması hala onları izliyor gibi hissediliyordu. Bir gün aynayı yerinden çıkarmaya kalkışan herkesin kaderi, D.N.A.’nınkine benzer şekilde kaybolmak oldu.

Ve şimdi, eğer bir aynaya bakarsanız, onun ardındaki yüzün size ne zaman ulaşacağını asla bilemezsiniz.